Het Andere Geslacht volgens Daan.

Foto Diego Franssens

“Op de lagere school was ik een van vier jongens in een klas met twintig meisjes. Tijdens de speeltijd speelden we altijd hetzelfde spelletje. Al die meisjes moesten ons, jongens, proberen te overmeesteren en gevangen zetten in de hoek. In ruil voor een kus lieten ze je weer vrij. Zo heb ik geleerd met vrouwen om te gaan: ze zijn met veel, ze gaan je pakken en als je vast zit, kus je jezelf vrij. The story of my life (lacht). Op andere momenten toonde ik me wat hulpeloos. Dan bracht het ene meisje mijn jas, deed een tweede hem voor me dicht en bond een derde mijn schoenveters. Vrouwen zijn, ook al op die leeftijd, zorgzamer dan mannen. Soms heb ik zin om ziek te worden, alleen opdat ik mijn ogen kan dichtdoen om me te laten verzorgen – of nee, dat mag ik niet zeggen. Toch niet meer op mijn drieënveertigste.”

“Het laatste jaar heb ik veel tijd doorgebracht in Roemenië. Vrouwen zijn daar pragmatisch ingesteld en weten perfect waar een man toe dient, zijnde voor geld. Hun vent is degene die voor het geld, de status en een zekere stabiliteit zorgt, terwijl ze seks elders zoeken. Dat is wennen, en als man hoop je natuurlijk toch dat je allebei bent: de lover en de toeverlaat. Ik zeg niet dat ik zo’n systeem verkies. Ik zeg alleen hoe anders het is. In België gaat het er minder traditioneel aan toe. Ik zie hier enorm veel vrijgezellen. Op mijn leeftijd is de helft alleenstaande moeder of vader. Misschien zijn we hier net iets te zelfstandig geworden.”

“Ik heb bindingsangst, maar dat vind ik net een van de meest gezonde reflexen die een mens kan hebben. Een overlevingstechniek en een kwestie van zelfbehoud. Want mensen kunnen je opeten. Verlatingsangst zit ook bij mij ingebouwd, helaas. Als ik iemand ontmoet, weet ik dat het eindig is. Ik zie het leven als een aaneenschakeling van mooie momenten en hoe langer die duren, hoe beter. Maar ik hou er altijd rekening mee dat het ooit voorbij zal zijn.”

“Ik voel me comfortabeler in vriendschappen met vrouwen dan in relaties. Ik vind het fantastisch hoe eerlijk en niet-veroordelend je met vriendinnen kan omgaan. In een relatie zijn er veel mechanismen die maken dat je jezelf niet kan ontplooien. Wanneer je niet bereikt wat je wil bereiken, ga je dat automatisch op je partner steken. Dat is dodelijk voor een relatie. Dus voor je erin stapt, moet je jezelf graag zien. Veel mensen denken: als hij of zij me graag ziet, zal het wel lukken, dan zal ik ook mezelf graag zien. Dat werkt niet. Een relatie mag geen pleister zijn op een open wonde.”

“Misschien heb ik daarom veel relaties gehad met lesbische vrouwen. Mijn eerste vriendinnen waren voorbestemd om lesbisch te zijn. Vaak was ik hun laatste poging tot een man. Tegenwoordig val ik nog altijd voor lesbiennes en zij soms ook op mij. En ja, dan vrijen we ook. Dat is anders dan met een heterovrouw, ook fysiek. Beter kan ik dat niet uitleggen. Ik vind liefde met een lesbische vrouw safe: zo’n vrouw houdt niet van mij omdat ik een man ben, want ze heeft helemaal geen man nodig. Ze valt op me voor mijn karakter, puur omdat het klikt, omdat ze me misschien echt begrijpt. Het is een minder verdachte vorm van liefde. Als iemand gewapend is tegen het idee van mannen, kan je misschien net meer man zijn. Als een vrouw kloten heeft, zal ik ze ook minder pijn kunnen doen.”

“Ik wil geen vrouwen pijn doen. Nooit. Ik wring me in allerlei bochten om dat te vermijden, maar uiteindelijk doe ik ze wel pijn. Door mezelf te zijn. Ik ben niet zo’n verteerbaar type. Ik geef graag en veel, ook emotioneel. Maar je mag het nooit verwachten. Als het een evidentie wordt, ga ik lopen.”

“‘How lonely can a man be/ My life’s built on guilt/ I’m used to saying sorry’, zing ik in ‘Lust or Love’. Ik zeg altijd sorry. Ik doe hard mijn best om iemand te behagen wanneer ik in een relatie zit. Ik kan ver gaan om de andere gelukkig proberen te maken, maar uiteindelijk moet ik te diep uit mijn reserves putten en schenk ik te weinig aandacht aan mezelf. Ik zal nooit zeggen: ‘Je bent een trut en ik ben je beu’. Wel: ‘Sorry, ik ben een onaangepaste loser, een onhandelbare Einzelgänger. Het heeft niets met jou te maken.’ Het ligt aan mij – maar ondertussen ben ik wel weg.”

Daan Stuyven (º24 september 1969) is zanger, muzikant en componist.

www.daan.be

Dit artikel verscheen eerder in NINA magazine.