Het Andere Geslacht volgens Otto-Jan Ham.
Foto Diego Franssens
“Vrijpostigheid is niet het voorrecht van mannen als het om seksualiteit gaat, toch niet in mijn ervaring. Ik heb vrienden die heel principieel zijn en zich duizend keer braver gedragen dan veel meisjes die ik ken. Je moet niet naïef zijn: de tijden zijn veranderd. Niets menselijks is de vrouw vreemd.”
“Het laatste jaar van de humaniora vond ik een machtige tijd. Ik had een brommer en we gingen elk weekend naar fuiven in dezelfde zalen, met hetzelfde volk, waar ze elke avond afsloten met dezelfde slows: ‘Total Eclipse of the Heart’ van Bonnie Rait, ‘Purple Rain’ van Prince en ‘One’ van U2. En dan deden de jongens en meisjes elkaar binnen. Dat was het grote ontdekken zonder meer, en de meisjes deden evengoed mee. Mijn eerste keer was na een fuif bij een meisje thuis, toen haar ouders weg waren. Ze was niet mijn lief, wilde dat ook niet zijn en had wat meer ervaring. Voor anderen is de eerste keer misschien iets bijzonders, maar voor mij niet. Het deed me niets. Ik was niet blij. Een compleet mislukt experiment. Pas later werd het interessant. Relaties had ik bijna nooit – mijn huidige is mijn derde. Dat heeft niets met bindingsangst te maken, ik was er gewoon niet mee bezig op die leeftijd. Ik wilde liever gaan sjotten, met mijn mobylette rondrijden, gitaar spelen, plaatjes draaien en pintjes drinken op fuiven. Het is tof dat je zo’n tijd kan hebben, dat je zo rücksichtloos kan zijn: daarom ben je teenager.”
“Op een bepaald moment wordt je leven gewoon heel anders. Alles voor je vijfendertigste is ‘given to you’, zegt Wayne Coyne van de Flaming Lips. Nadien moet je er zelf voor zorgen. Mijn vriendin en ik hebben samen een huis, een hond en nu ook een kindje. Ik besef dat ik daarmee een periode afsluit. Ik kies er bewust voor en, toegegeven, dat is niet evident. Mijn vriendin en ik zijn allebei nuchter over de liefde. In die prins-op-het-witte-paard-shit geloven we niet, al willen we wel samen heel oud worden. Ik heb lang getwijfeld of ik vader wilde worden, omdat ik een piekeraar ben. Soms ben ik nogal pessimistisch ingesteld en ik weet niet of we zulke rooskleurige tijden tegemoet gaan. Moet je dan aan kinderen beginnen? Mijn vriendin heeft er meer vertrouwen in, terwijl ik me nu al zorgen maak. Zal onze dochter een job vinden? Zullen we haar later financieel kunnen ondersteunen? Misschien geraakt ze aan de drugs. Straks loopt ze rond met zo’n smartphone of zo’n ellendige Google-bril waardoor ze niets meer zelf zal kunnen ontdekken.”
“Als vader van een dochter maak ik me zorgen over het vrouwbeeld, zeker. De wereld is enorm veranderd. Ik moest mijn pornografische inspiratie nog zoeken in afgedankte vieze boekjes die mensen weggooiden met het oud papier – dat haalden we met de Chiro op tijdens de papierslag en dan verdeelden we de vondsten eerlijk. Terwijl ik je hier en nu op mijn telefoon de meest ranzige porno ooit kan laten zien. Ik kijk soms naar porno, ja. Maar ik geef toe dat ik daar nu gemengde gevoelens over heb. Want al die vrouwen zijn uiteindelijk óók dochters, natuurlijk. No way dat mijn dochter later op het internet zal gaan. Tot haar achttiende blijft ze eraf!”
“Of ik mijn dochter aan zo’n Bubble-Buttwedstrijd van Studio Brussel zou laten meedoen? Als vader zou ik het haar waarschijnlijk ernstig afraden. In de videoclip van ‘Bubble Butt’ zijn de dikke billen het geheime wapen van een superheldin: daar moest ik mee lachen. De wedstrijd zelf vond ik nogal plat en ik heb alle begrip voor wie dat seksistisch vindt. Alleen geldt dat ook voor 70 procent van de Angelsaksische popmuziek. Van Madonna tot Beyoncé en Rihanna: het gaat alleen over lichamen en seks. Heel die heisa was een storm in een glas water, gecreëerd door een krant die op zoek was naar een controverse.”
“Vrouwen krijgen het veel harder te verduren dan mannen, in de media. Dat heb ik gemerkt tijdens mijn deelname aan ‘De Slimste Mens’ vorig jaar. Terwijl ik niets fout kon doen, ik was de sympathieke gast, werd een actrice als Sarah Van Geel van Ketnet, afgemaakt op de Facebookpagina. Bij de radio heb ik het jarenlang gezien. Als presentator krijg je altijd goede en slechte kritiek, maar als Babette Moonen, Roos Vanacker en Siska Schoeters harde commentaren kregen, waren die véél harder dan voor mij. Vanaf dat er een vrouw opstaat in België om iets te doen, wordt ze tien keer harder aangepakt dan een man – door mannen én vrouwen. Dat is veel erger dan zo’n Bubble-Buttwedstrijd.”
“Ach, misschien word ik straks zo’n roofdier, dat boven in de lucht blijft cirkelen rond zijn dochter om haar te beschermen. Tot aan haar twaalfde zie ik het zitten, maar nadien… Als ze begint om te gaan met jongens, schuif ik dat door naar mijn vriendin. Ik weet niet hoe meisjes in elkaar zitten en zou me toch alleen maar non-stop zorgen maken. Stel je voor, ze zal maar een kleine Otto-Jan Ham tegenkomen als ze naar fuiven begint te gaan (lacht).”
Otto-Jan Ham (°17 november 1978) presenteert op VIER het dagelijkse magazine De Ideale Wereld. Hij heeft een vriendin en een dochter, Dolores (2 maanden).
[Dit artikel verscheen eerder in NINA, het weekendmagazine van Het Laatste Nieuws.]
cordiam 