Foto Alexander Daems

“Ik ben een angstig type, maar daar bereik je niets mee. Je kan blijven wachten in je zetel op een telefoontje uit Hollywood, het zal niet komen. Er is niemand die op je zit te wachten. Wat ik zo bewonder aan mannen, is hun daadkracht en hun lef. Waarom zie je zoveel mannen in comedy? Omdat ze zich smijten zonder zich omver te laten blazen. Vrouwen zijn voorzichtiger en stellen zich sneller minderwaardig op dan mannen. Dat is ook mijn eerste impuls, maar ik probeer me niet lam te laten leggen door mijn onzekerheden. Hoe meer je angst uitstraalt, hoe meer kritiek je aantrekt. Als ik ontevreden ben over een theatervoorstelling die ik net heb gespeeld en me daarvoor meteen begin te verontschuldigen – ‘Sorry, ik zat niet helemaal ‘in’ de voorstelling’ – wijs ik mensen misschien op onvolmaaktheden die ze niet eens hebben gezien. Bovendien is het niet belangrijk hoe ik het stuk heb ervaren, ik moet weten hoe zíj het hebben ervaren. Vrouwen vinden het vreselijk om fouten te maken, terwijl het bij mannen gewoon deel uitmaakt van hun leerproces. Ze zijn sowieso meer bezig met hun eigen ontwikkeling en denken minder aan hun familie en vrienden, dan vrouwen. Ze durven ietsje egoïstischer te zijn. Als ik naar dezelfde auditie ga als vriendinnen, voel ik snel een soort gêne, terwijl mannen daar niet eens bij stilstaan. Die gaan gewoon. En terecht, want iedereen heeft evenveel recht op zo’n rol.” “Een man hoeft voor mij niet te mooi zijn – ik heb al mottige lieven gehad en bovendien is schoonheid vergankelijk en weet je niet of hij binnen tien jaar nog altijd een mooi lichaam zal hebben –  maar hij moet wel een goed gevoel voor humor hebben. Ik val eerder op verfijndere mannen dan op macho’s vol tatoeages. Ik wil dat een man heldhaftig is, maar wil evengoed de vrouw zijn die opkomt voor haar partner; zo vrijgevochten ben ik wel. Ik heb al meer verdiend dan sommige partners en dat vind ik geen probleem, maar op andere vlakken wil ik dat de clichés kloppen. Een man mag niet meer kleren hebben, hij mag niet meer tijd doorbrengen in de badkamer en al heb ik zelf geen rijbewijs, wil ik dat hij goed kan parkeren. Ik kan goed mijn plan trekken thuis als er dingen kapotgaan, maar toch wil ik dat hij handiger is. Als we uitgaan hoeft hij niet alle drankjes te betalen, maar wil ik wel dat hij ze gaat halen. En wanneer er ergens veel volk is, heb ik graag dat hij voor mij een weg baant door de mensenmassa. Verder wil ik een man niet onder tafel kunnen drinken. Het komt erop neer dat ik me niet mannelijker wil voelen dan hem. Daarom wil ik ook dat het libido van mijn partner groter is dan het mijne. Het is raar om je als meisje, euh, de heetste tijger van het gezelschap te voelen (lacht). Natuurlijk niet zoveel zin dat hij meer dan één vrouw wil. Seks is belangrijk in een relatie, maar ik zou nooit iemand de deur wijzen omdat het seksueel niet klikt – en ja, dat is mij al overkomen. Als ik iemand graag zie, wil ik die uitdaging aangaan. Wat ik niet fijn vind, is wanneer iemand dan dichtklapt: je moet erover kunnen praten.” “‘Als een vrouw een avond seks wil, dan kan ze dat’, denken veel mannen, maar dat geldt niet voor mij. Ik heb nog nooit voor de tv gezeten en gedacht: tiens, ik heb zin in seks, laat ik maar op stap gaan. Ik ben nog nooit naar huis gegaan met een man die ik maar net heb ontmoet. Als een avond al eens uit de hand loopt, dan is het met iemand die ik al langer ken. Op dat vlak zitten mannen anders in elkaar dan vrouwen, hoewel dat natuurlijk niet voor alle mannen of alle vrouwen geldt. Een kennis vertelde me dat ze soms mee naar huis gaat met een vreemde man. Maar, zo benadrukte ze, ‘Ik laat ze nooit bij mij thuis binnen, ik ga altijd mee naar hen’. Ik veroordeel dat niet, maar ik begrijp het niet: een man die je niet in je huis wil, wil je toch zeker niet in je lichaam?” “Als twee mensen met elkaar naar bed gaan, weten ze tegenwoordig geen van beiden of ze al dan niet ‘iets’ hebben: je zit in een grijze zone en ergens is dat jammer. In de tijd van mijn grootouders was je dan bij wijze van spreken al getrouwd. In de liefde heb ik alleen maar mooie voorbeelden gehad, ook mijn ouders zijn nog altijd gelukkig samen. Ik zeg niet dat je heel je leven bij één persoon moet blijven, maar als je voor elkaar kiest, moet je écht voor elkaar kiezen en niet gewoon bij elkaar blijven voor de kinderen. Toch verlaten mensen hun gezin niet snel, louter omdat het hen rust geeft. Zoals een job die je misschien niet graag doet maar die je blijft die doen voor het vaste inkomen.” “Ik hoef niet per se met iemand samen te leven. Ik kan me een leven alleen voorstellen. Als ik tegen mijn veertigste geen partner heb, denk ik dat ik alleen aan kinderen begin, via de spermabank, een goede vriend of adoptie. Dat is een worstcasescenario. Ik zou nog altijd iemand willen vinden die ik doodgraag zie en met wie ik een kind wil. Dat is het doel. Of dat ook het lot is, weet ik niet.” Tina Maerevoet (º 7 mei, 1984) is actrice. Haar personage in ‘Thuis’ heet ‘Paulien’ en ze speelt de komende maanden de theatervoorstellingen ‘De Melkweg’ en ‘Fawlty Towers’ over heel Vlaanderen. www.tinamaerevoet.wordpress.com [Dit artikel verscheen eerder in NINA, het weekend magazine van Het Laatste Nieuws.]