Foto Koen Van Buggenhout

“Als tiener kon ik waanzinnig fel verliefd zijn. Ik kon er echt slecht van zijn, bijvoorbeeld als ik een vakantielief niet meer kon zien, maar ook supereuforisch. Als ik verliefd was, was dat mijn reden van bestaan. Niet dat ik er elke dag verslag over uitbracht bij mijn vrienden – dat zouden meisjes wel doen – maar ik zat dan in een eigen luchtbel. My own happy world, was het, waar niemand anders bij hoefde. Ik heb nooit te klagen gehad over aandacht, want als haantje-de-voorste en de plezante van de klas ben je al snel geliefd, zowel bij de jongens als bij de meisjes, maar ik was niet de macho die op de vrouw af vroeg: ‘Wil je mijn lief worden?’ Ik schreef altijd eerst briefjes of ik bedacht een gedichtje. Mijn eerste kus op mijn veertiende was de apotheose van een lang verhaal. Ik was al heel lang gigantisch zot van haar. Uiteindelijk gebeurde het dan op Boerenrock, tegen een boom (lacht). De eerste keer seks was minder romantisch. Ik was bijna zestien en niet eens zo verliefd. Er hing gewoon een ondraaglijke, puur seksuele spanning tussen ons die niets met emoties te maken had. Achter een fuifzaal. Technisch een heel gedoe. De ontlading was niet eens bevredigend. Zo fout allemaal. Een – euhm – oneminutestand (lacht). Verder is er nooit meer iets gebeurd met dat meisje. Ik heb het tegen niemand verteld. Ik was niet fier. Het was een desillusie. De keren nadien is het altijd gebeurd tijdens een relatie na een hele tijd of kwam het voort uit een verliefdheid en uit een begeerte voor die persoon.”

“Ik heb vooral lange relaties gehad, maar ik denk niet dat we gemaakt zijn om voor altijd met één persoon samen te blijven. We hebben allemaal instincten en driften die ons uitdagen. Mannen en vrouwen hebben allebei evenveel nood aan seks. Er wordt altijd gedaan alsof venten smeerlappen zijn, terwijl ik ervan overtuigd ben dat vrouwen minstens evenveel vreemdgaan. Je moet altijd met twee zijn. Ik ben al bedrogen geweest in een relatie. Heel maf is dat. Eerst heb je vermoedens, dan houd je je ogen open en uiteindelijk weet je het zeker. Ik was daar kapot van en zag daarvan af, maar probeerde het toch een tijd te verdringen. Tot de bom toch barstte, natuurlijk. Om maar te zeggen dat mijn devotie voor iemand heel ver kan gaan als ik haar graag zie. Liefde maakt blind, zolang de liefde goed zit. Ik denk dat als je je goed voelt en je gelukkig bent in een relatie, dat je dan niet op zoek gaat naar signalen dat het fout zit. Als de liefde minder goed zit, maakt liefde minder blind. Ik heb ook al bedrogen in een relatie. Ik heb me daar heel schuldig over gevoeld. Het sop is de kolen niet waard. Op zo’n moment vraag je jezelf af: waarom doe je het dan? Dat is toch een soort onweerstaanbare drang die de bovenhand haalt. Mensen staan dichter bij dieren dan de meesten onder ons denken. We zijn minder verheven dan we graag geloven. Desondanks is trouw iets is om naar te streven.”