Foto Koen Van Buggenhout

«Het kwam waarschijnlijk uit een soort aversie tegen het mannendom, want ik volgde altijd les in een jongensschool en ging naar een scouts met alleen jongens. Maar als tiener had ik bijna enkel vriendinnen. Ik was de jongen van de lange telefoongesprekken en had ontzettend veel vriendinnetjes die ik kende vanop ‘de Zuid’ in Gent – waarmee ik niet het glazen straatje bedoel maar gewoon het plein aan de bibliotheek waar om vier uur de meisjes van hun school kwamen. Elke dag keek ik uit naar dat half uur waarop ik ze terugzag. Ik schreef veel liefdesbrieven in die tijd als puber, maar het heeft lang geduurd voor er echt iets gebeurde. Ik ben een laatbloeier. Mijn eerste kus was op een kamp van de Christelijke Mutualiteit toen ik in het derde middelbaar zat. Dat meisje was stiekem naar de jongenskamer geslopen en bij mij in bed komen liggen. Ik wist niet wat er gebeurde: plots voelde ik een tong in mijn mond (lacht). Fantastisch! Ze is nog een van mijn beste vriendinnen. Maar veel meer dan die eerste kus herinner ik me de eerste meisjeshand die mijn hand aanraakte. Dat was het jaar voordien gebeurd, op de terugweg van een CM- kamp. We reden met de trein terug van Zwitserland naar Gent-Sint-Pieters en waren nog een paar uur onderweg. Wat er toen gebeurde met mijn lichaam! Dat was pas een totale shock. Dat meisje en ik hadden op kamp vaak geglim- lacht naar elkaar, en nu zaten we naast elkaar op de trein. Op een gegeven moment botsten onze handen. Onze vingers. En dan was het van: ah, wacht eens even, blijven onze duimen zo plakken? Zij bewoog de hare en ik de mijne. Wat een communicatie, tussen twee verstrengelde duimen! Ik was daar niet goed van (lacht). Toen ik thuis in bed lag, viel mijn frank. Was dat nu verliefd zijn? En maar huilen! Want ik was ze kwijt. Ik had geen adres, niks. Een drama. Weken heb ik er slecht van gelopen. Ik was een emopuber.»

«Als ik eraan terugdenk, zijn al die eerste keren met meisjes me overkomen. De eerste hand op veertien jaar, de eerste kus op vijftien jaar, de eerste borst, de eerste keer orale seks – dat meisje ben ik nog altijd dankbaar omdat ze me veel heeft geleerd met haar – euhm – ongedwongen instructies (lacht). Alles is bij mij heel traag gegaan. Ik denk niet dat ik ooit een slechte ervaring heb gehad, waarschijnlijk juist omdat ik voor alles mijn tijd heb genomen. Het voordeel van lang wachten met de eerste keer is dat je ondervindt dat het hele proces voordien minstens even belangrijk is, zo niet belangrijker – waarmee ik niet wil zeggen dat een vluggertje niet leuk kan zijn. Maar toch. Pas in mijn eerste serieuze relatie, op mijn 21ste, ben ik zogezegd ‘ontmaagd’. Ik vond vooral de aanloop er naartoe fijn, want het moment zelf was zoals bij veel jongens van korte duur. Ik kon er niet ten volle van genieten, omdat ik zo bezig was in mijn hoofd: ‘Dit is dus de eerste keer! Het gebeurt! Nu!’ Ik heb vlak nadien gevraagd aan mijn lief om samen op de foto te gaan. Ik wou dat vast leggen. Ik ben nogal een nostalgicus. Hij staat ergens op mijn computer (lacht).»