«Ik ben al vaak verliefd geworden. Ik denk dat ik vroeger verliefd was op het verliefd zijn. Bepaalde ex-lieven zullen het daardoor niet gemakkelijk hebben gehad met mij. Ik was een slachtoffer van de heiligheid van mijn gevoel: ik voel iets dus het is echt, en daardoor ging ik me schuldig voelen en begon ik te twijfelen aan mijn relatie. Een keer ben ik vreemdgegaan. Toen ik erover praatte met iemand, vroeg ze of ik mijn toenmalig lief graag zag. Ja dus. Zal het gedaan zijn als je het vertelt? Ja. Dan heb je je beslissing toch genomen? En dus heb ik dat veel te lang verzwegen en daar heb ik nog spijt van. Elke dag ben ik daarmee opgestaan en ben ik ermee gaan slapen. Pas maanden en maanden later heb ik dat opgebiecht. Met het ouder worden ben ik realistischer geworden. Iedereen zal ooit nog verliefd worden op een ander, hoe goed de relatie ook is. Het gaat over hoe je ermee omgaat. Je moet jezelf de vraag stellen of je werkelijk in staat bent op te geven wat je hebt. Ik ben er steeds meer van overtuigd dat je uit de simpelste dingen de grootste liefde kunt halen. Ik geniet oprecht wanneer ik sta te koken en mijn lief achter me komt staan en me vastpakt. Da’s minstens even intens als een goede vrijpartij.»